ඉතිං ආත්තම්මේ, මගේ සිත පුදුම විදියට තැන්පත් වෙලා, සන්සුන් වෙලා කියල මා මුලින් කීවා නේද? ඒක ඇත්ත. නමුත් පියතිලක ගැන ලියන කොට, මගේ සිත වාව ගන්න බැරි වුණා. දැනුත් මගේ ඇස්, කඳුළුවලින් පිරිලා. ඇස්වල කඳුළු ඉවර වෙන තුරු ම ගලා ගියාවෙ. පියතිලක මගෙන් වෙන් වූ දා ගලා නොගොස් ඉතිරි වූ කඳුළුයි අද මේ ගලා යන්නෙ. මේ ලිපිය ලිවීමෙන් පසු මගේ සිත යළිත් සන්සුන් වේවි.